در مبحث اختراع و نوآوری، دولت‌ها در کنار حفاظت قانونی از اختراعات، وظیفه‌ی دیگری نیز بر عهده‌دارند و آن تشویق به نوآوری است که درنهایت باعث  توسعه‌ی کشور خواهد شد. برای تشویق مردم به نوآوری و اختراعات بیشتر دولت‌ها موظف به اجرای الزاماتی هستند.

یکی از این الزامات، محدود کردن زمان حفاظت از اختراع است. تصور کنید اگر اختراع لامپ الکترونیکی با وجود کاربری بسیار آن به زمان مشخصی محدود نمی‌شد و تاکنون ادامه داشت. چه اتفاقی می‌افتاد؟ تمام کارخانه‌ها تولید وسایلی که  در کار تولید لامپ الکترونیکی هستند و یا از آن در وسایل دیگر استفاده می‌کنند ملزم به پرداخت مبلغی به مخترع (و به عبارتی نوادگان مخترع!) بابت حق استفاده از اختراع بودند. هزینه‌ای که باید در کنار سایر هزینه‌های تولید و پخش و. صرف می‌شد. این بالا رفتن هزینه شاید منجر به انصراف تولیدکنندگان از مسیر تولید می‌گردید. در این صورت کسی ترغیب به تحقیق برای حصول به بهبود و توسعه‌ی لامپ و گسترش کاربردهای آن نمی‌شد و درنتیجه، امکان داشت بشر به امکانات و دانش کنونی دسترسی نداشته باشد. لذا محدود کردن زمان اختراع یکی از الزامات قانونی برای ثبت اختراع است. در بسیاری از کشورها، زمان حفاظت از اختراع دوره‌ای بیست‌ساله از زمان تسلیم اظهارنامه‌ی ثبت اختراع در اولین اداره‌ی ثبت اختراعی است که مخترع برای ثبت در آنجا اقدام کرده است.

در کشور ما نیز، بر طبق ماده ۱۶ قانون ثبت اختراعات، طرح‌های صنعتی و علائم تجاری مصوب ۱۳۸۶، اعتبار گواهینامه اختراع، پس از بیست سال از تاریخ تسلیم اظهارنامه اختراع منقضی می‌شود البته حفظ گواهینامه اختراع در این ۲۰ سال منوط به پرداخت اقساط سالیانه توسط متقاضی ثبت اختراع برای تمدید حفاظت آن می‌باشد و در صورت عدم پرداخت هزینه سالانه اختراع ملغی شده و با گواهینامه اختراع فاقد اعتبار می‌شود.
از سایر الزامات ثبت اختراع این است که دولت برای توسعه‌ی دانش عموم و متخصصین، شما را ملزم به افشای کامل اطلاعات (disclosing information) اختراع خود می‌کند. این اطلاعات توسط بانک‌های اطلاعاتی در اختیار عموم قرار می‌گیرد. مراجعه به بانک‌های اطلاعاتی حاوی پرونده‌های ثبت اختراع، می‌تواند هم از دوباره‌کاری پیشگیری کند و هم اطلاعات بسیار خوبی در اختیار افراد علاقه‌مند به آن فنّاوری خاص قرار دهد تا با مرور پرونده‌ی ثبت اختراع متوجه شوند چه فعالیت‌هایی تاکنون در حوزه‌ی فناوری خاص انجام‌گرفته و در چه قسمت‌هایی خلائی وجود دارد که با تحقیقات در آن ناحیه می‌تواند نتیجه‌ی بهتری حاصل شود.
مشخص کردن حدومرز اختراع برای حفاظت شدن نیز از فواید مهم افشاسازی است. بااین‌حال عموماً مخترعین تمایل کمی به افشاسازی دارند به این دلیل که ممکن است در افشاسازی اطلاعات اختراع، باعث تسهیل کپی شدن گردد. این حدس و گمان به‌ویژه در کشورهایی که پیگیری‌های قانونی اثبات حق اختراع دشوار و پیچیده است بیشتر به چشم می‌خورد. درصورتی‌که افشای اطلاعات ضروری، کمک شایانی به مخترع برای اثبات حقانیت خود در مراحل دادگاهی خواهد کرد.